Mensen met een voedselintolerantie (allergie is blijkbaar zoooo 2012)… tja, eerlijk gezegd is het vet onhandig om ‘zo iemand’ in je vriendenkring te hebben! Als ze blijven slapen na een avondje stappen kost het ontbijt je een fortuin. Als jij bij hen blijft slapen kruip je met een piepende en knorrende maag om 11u van ellende naar de dichtsbijzijnde McMuffin en giet je van ellende nog een sloot aardbeienmilkshake naar binnen. Vooral gluten zijn moodkillers. Is er op een random feestje iemand met een glutenintolerantie aanwezig, wees dan gewaarschuwd… Blijf.uit.de.buurt.van.dat.speciale.schaaltje.chips! De aanwezigheid van jouw besmette hand alleen al staat gelijk aan moord met voorbedachte rade. Ben je in een baldadige bui en doe je het stiekem toch? Dan zal dit bestraft worden met een scala aan verwensingen en een kermende vriend of vriendin op de badkamervloer. Ja, het leven van iemand die bevriend is met iemand die een intolerantie heeft gaat niet over rozen…
WTF?! Wat zijn wij mensen toch egocentrisch! Als ik een euro zou krijgen voor iedere keer dat ik iemand hoor klagen over het feit dat hij in de file staat, terwijl die file wordt veroorzaakt door een zwaar ongeluk en degene die echt klaagrecht heeft vastzit onder een verpulverde auto, zou ik inmiddels rijk zijn (hypothetisch gezien dan, mijn uitgavenpatroon belemmert mijn rijkdom aanzienlijk).
Eerlijk is eerlijk; ik vond het best aanstellerij, al die intoleranties. 9 Van de 10 overdreef nogal in mijn optiek. Ineens is zo’n beetje iedereen wel allergisch voor iets, alsof het een modeverschijnsel is. Totdat ik een challenge ging doen waarbij ik 1 maand geen lactose, gluten en suiker mocht eten. 1 Maand, waar hebben we het over?! Toen merkte ik pas hoeveel discipline en aanpassingsvermogen het vergt van iemand om je hele eetpatroon te veranderen. Wat ik vooral mind blowing vond was dat er weerstand vanuit mijn omgeving kwam. Alsof mensen zich persoonlijk aangesproken voelen, terwijl dit mijn keuze was en niet die van hen. Alweer een voorbeeld van egocentrisme.
Inmiddels heb ik de challenge succesvol afgerond. Ik mag en KAN in principe alles weer eten. Of ik dit ook doe bepaal ik zelf, ik heb gelukkig keuzevrijheid. Mensen met een intolerantie hebben dit niet. Mijn visie als buitenstaander? Guess what: een voedselintolerantie is vooral vet onhandig voor degene die het heeft! Ik heb ervoor gekozen om minder intolerant te zijn en ik fix dat ontbijtje als het moet, zonder te klagen. ik ben tenslotte slechts de persoon die in de file staat.
