Daar zit je dan… een potje te janken omdat het eventjes tegenzit. Ik schaam me bijna omdat ik (of all people) hier toch ‘gewoon’ mee om zou moeten kunnen gaan? Zo erg is het toch niet als je op een dieet wordt gezet?
Al jaren geleden hoorde ik dat ik geen lactose meer mocht en dat was prima maar lastig (mama volgde dat dieet ook al dus was het aanpassen makkelijker). Toen ik er drie jaar geleden achter kwam dat ik OOK niet tegen gluten kon dacht ik helemaal dat ik niks meer mocht eten. Zo voelde het gewoon, maar ook daar kom je overheen en gaat er een wereld voor je open.
Nu is Foodless natuurlijk mijn ‘kindje’ en is het volledig gericht op mensen met een intolerantie. Dat is te doen als je zelf gluten- en lactosevrij moet eten, hoewel het al lastig is omdat je ook wel eens alleen glutenvrije recepten wilt maken of alleen lactosevrije. Maar ja, het is nou eenmaal zo. We moeten even roeien met de riemen de we hebben.
Als je er dan vorige week achterkomt dat je immuunsysteem niet naar behoren functioneert, je schildklier eventjes niet werkt zoals ie moet werken en je hormonen all over the place zijn, schrik je. Dan wordt die schrik groter zodra je hoort wat je moet doen om te zorgen dat je lijf zich niet nog harder tegen zichzelf gaat vechten; een paleo dieet volgen. Ik hoor je denken.. ‘wat voor dieet?’ Een paleo dieet bestaande uit vlees, vis, groenten, fruit, noten en zaden. Dat is niet veel. Maar ik ben eigenlijk altijd de positiviteit zelve en was echt volledig van overtuigd dat ik dit ging doen. Het is de beste oplossing voor mijn immuunsysteem en mijn lijf, dan hoef je er eigenlijk niet over na te denken OF je dit gaat doen, het is alleen de vraag HOE.
Ik realiseerde me dat ik geen wijntjes meer kon drinken en geen rijst meer kon eten. Daar gaat m’n gezegde: ‘zolang je wijn en sushi mag gaat alles oké’. Ik heb nog één avond genoten van sushi en champagne (je doet het goed of niet) en besloot er zaterdag volledig voor te gaan. Ik dacht nog ‘Dit gaat goed’, de eerste drie dagen vlogen voorbij, met mijn creativiteit zat het goed, ik verzon het ene na het andere recept en had er zelfs zin in. Het gaat lukken!
Nu ben ik maar een weekje verder en merk ik dat het toch lastiger is dan gedacht. Wat moet ik in hemelsnaam eten? De gerechten met bloemkool (couscous, broodjes, soep) komen ondertussen ook mn strot al uit. Mooi eigenlijk dat ik weer mee maak wat iedereen mee maakt die hoort dat ze een allergie of intolerantie hebben. Mooi om te zien dat je vrienden je supporten en mooi om te zien dat ik na het schrijven van deze blog er weer tegenaan kan. Dit komt goed. Hoe dan ook!
