Dat ik Coeliakie heb is duidelijk maar hoe zit het met mijn baby? Kan ik hem wel zomaar gluten geven of is dat gevaarlijk? Hoe kom ik erachter of hij Coeliakie heeft? Ga ik wachten tot er symptomen zijn of neem ik direct actie zodat we weten hoe en wat? Wat is de kans eigenlijk dat hij Coeliakie heeft? Ik neem je mee op ons avontuur in de wereld van baby’s en Coeliakie.
Pim heeft natuurlijk ook de genen van Jeroen en hij heeft echt nergens last van als het op gluten aankomt ja, van zijn vrouw die geen gluten mag maar dat is een ander verhaal. Nu is natuurlijk een van mijn grote zorgen ‘Heeft Pim ook Coeliakie?’ Uiteraard krijgt hij waarschijnlijk minder gluten dan normaal, maar dat komt omdat als ik hem eten geef er gewoon geen gluten inzitten (ik lik de lepel zelf nog te vaak af, of proef even of het heet genoeg is). Ik vind het een spannende situatie.
Consultatiebureau en Coeliakie
Nu ga je met je baby nou eenmaal naar het consultatiebureau en toen ik vroeg hoe ze omgaan met baby’s van mama’s met Coeliakie was de reactie; ‘oh pas als we afwijkingen zien trekken we eventueel aan de bel’. Je snapt wellicht dat ik niet helemaal tevreden was met dat antwoord. Want dat zou kunnen betekenen dat als Pim Coeliakie blijkt te hebben en hij daardoor een groeiachterstand (en dat krijg je ook niet zomaar) krijgt ze er dan pas wat aan gaan doen? Misschien bij de huisarts, werd me verteld.
De huisarts en coeliakie bij baby’s
De huisarts in kwestie gaf me geen beter antwoord. Ik wilde Pim laten testen op het coeliakie-gen. Dat leek me slim. Er werd me verteld dat ze dat nooit testen en ik maar bij het consultatiebureau moest vragen om een gen-onderzoek. Daar hadden ze er nog nooit van gehoord. Van het kastje naar de muur dus.
Gelukkig neem ik daar geen genoegen mee en had ik het er toevallig op de zaak met een vaste (glutenvrije) gast over. Zij liet haar zoon testen in Leiden. Dat was het antwoord wat ik wilde hebben en dus kreeg ik (mega makkelijk) een verwijzing van de huisarts voor de kinder-Coeliakiepoli in Leiden.
Coeliakiepoli voor kinderen in het LUMC
Binnen 7 dagen hadden Pim en ik al een afspraak staan en gingen we met veel energie naar Leiden toe. Daar werd Pimmie even lichamelijk onderzocht (hij heeft geen klachten, laat ik dat even voorop stellen) en pretletter dat ‘ie is vond ie echt alles gezellig.
De arts kwam op een gegeven moment binnen en vertelde me dat er zo bloed afgenomen werd bij Pim om het gen-onderzoek te doen. Dit wil niet zeggen dat hij Coeliakie heeft maar dan is er uiteraard een kans dat hij dat ergens in zijn leven ontwikkeld.
Wat ze me wel vertelde was dat het nu geen enkel probleem is om Pim gluten te geven. Voor Pim is dat waarschijnlijk geen probleem, maar ikzelf zal hem geen gluten voeren. Jeroen, mijn ouders en het kinderdagverblijf zijn daar ondertussen wel mee begonnen!
Jongens hebben statistisch gezien een kleinere kans op het ontwikkelen van Coeliakie
Wat de arts me ook verteld is dat jongens statistisch gezien een kleinere kans hebben op het ontwikkelen van Coeliakie. Dit is dus uit onderzoek gebleken. Dat vind ik eerlijk gezegd best een tof gegeven. Daardoor maak ik me dus direct al ietsje minder zorgen dan als ik een meisje had gehad. Nu was het bloed prikken wat daarna volgde niet het meest prettige van de dag. Om fatsoenlijk bloed te kunnen prikken kan je baby beter nog niet zoveel vet hebben. Tja, je bent een michelin baby of je bent het niet! 😉 Maar goed. Al met al is het gelukt en binnenkort de uitslag.
Als Pim het gen blijkt te hebben dan biedt de Coeliakiepoli van het LUMC ons de mogelijkheid om een jaarlijkse screening te doen. Dat is een service die zij bieden. Hoeft niet, mag dus wel. Maar goed, eerst maar eens even afwachten of hij überhaupt het Coeliakie-gen heeft. Stay tuned!
